Nakon demokratskih promena 2000. godine, ukazala se potreba da se izmeni dotadašnji Dan opštine novim, koji ne bi imao ideološko obeležje. U tom smislu, izvršena je anketa građana preko lokalnog lista, sa alternativnim predlozima: 27. septembar 1375. godine, kada se Paraćin prvi put pominje u istoriji kao ”Parakinov brod”, 10. jun 1833. godine, kada je Paraćin pripojen slobodnoj, Miloševoj Srbiji; 16. juni 1866. godine, kada je knez Mihajlo Obrenović svojim ukazom proglasio Paraćin Varošicom. Pošto je prvi predlog naišao na najpovoljniji odjek, Skupština opštine Paraćin, na svojoj sednici od 20. septembra 2001. godine donela je odluku da se 27. septembar ustanovi za novi Dan opštine Paraćin. Nedelju dana kasnije, na novoustavljeni praznik, održana je svečana sednica Skupštine opštine i zaključeno jeda se iduće godine, dodeljuju i novoustanovljene Septembarske nagrade opštine Paraćin, što se od 2002.godine u kontinuitetu čini.
Vezivanje za srednjevekovni period, najstariju srpsku istoriju na ovom prostoru, za Petrurško vlastelinstvo , ima kontinuitet u činjenici da se 1375. godine nalazi na amblemu opštine, kao jedan od ključnih elemenata, od 1975. godine, kada je obeleženo 6-ovekovno postojanje grada na Crnici. Par godina kasnije, u paraćinskom Donjem parku, postavljena je monumentalna skulptura ”Pesnik” (Despot Stefan Lazarević), rad proslavljenog srpskog vajara Nebojše Mitrića, čiji je glas bio odlučujući u žiriju kada je na javnom konkursu biran amblem opštine Paraćin.
Sam datum, 27. septembar, određen je korišćenjem kontraverzne stručne literature, pošto je više autora datum ”14 indikt” sa povelje o darivanju ”Parakinovog broda” jednom od Svetogorskih manastira, protumačen kao ”14. septembar”, pa su mu dodata 13 dana zbog promena kalendara. Petrurško vlastelinstvo darivano je od strane cara Dušana županu Vukoslavu, čiji je otac bio vlastelin na prostorima Trebinje, Rudine Gacko u Hercegovini. On je sa sinovima sagradio utvrđene gradove na planini kod Lešja brdu Čokoće iznad Popovca. Uz gradove, sazidali su i pridvorne crkve, koje su sada obnovljene i u funkciji. Vukosavljev sin Crep jedan je od prvih pobednika u borbama sa Turcima, a stradao je sa ostalom srpskom vlastelom na Kosovu 1379. godine. Crepov sin Venedikt se pokaluđerio, poput ostalih Vukoslavića (Dražman i Anisija). Tako je nestala ova slavna vlastelinska srpska porodica.
Izvor: paracin.rs